Dostlarım

Bazen kitaptır dostlarım bazende kalem.

Gayri omuzlar güvensiz, Riyakar olmuş alem.

Peki gülmeye çalışıyoruzda gülebiliyormuyuz.

Yetmez dünyalar kağıt olsa ve hep yazsa kalem.

Hani dinlensen bulsanda başını koyacak bir diz.

Peki herkes bir başka alem ne yapacağız biz.

En iyisi düşünmemek yazmak varken hep yazmak.

Keşke dost olabilsek elele verebilsek hepimiz.

Bugün onlar yarın ben sıra sanada gelecek.

Sen hep bildiğini oku, yüzün nasıl gülecek.

İşte o zaman anlarsın sevginin kıymetini sevda ne imiş.

Bulabilecekmisin bakalım o gün göz yaşını silecek.

Yine efkar bastı Orhan  daldı iyice derine.

Ah dedi Felek dedi Döndü birdaha baktı, kaderine.

Sen sevgiyle kal dostum deymezmiş deymez üzülme.

Üzülsende paylaşacak dost kalmamış üzülme kederine.

Orhan Yıldız